EΝΑ ΚΟΥΜΚΟΥΑΤ κάποτε με καταγωγή την όμορφη Κέρκυρα ονειρευόταν πως κάποια μέρα θα γινόταν μεγάλος κωμικός. Τόσο πολύ μάλιστα του άρεσαν τα αστεία που σκεφτόταν, που καθώς τα έλεγε μπροστά σε άλλους, ξεσπούσε σε γέλια πριν τα ολοκληρώσει. Έτσι συχνά κατέληγε να γελάει μόνο του, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου να γελάνε μαζί του αντί με τα αστεία του.
"Τα χειρότερα αστεία μας λες!", του είπε μια μέρα η αγκινάρα, και αυτό προβληματίστηκε πολύ για το τι φταίει. Αφού το σκέφτηκε λοιπόν καλά, αποφάσισε πως έφταιγαν τα αστεία που διάλεγε να τους πει. Έτσι λοιπόν σκέφτηκε να ρωτήσει το κολοκυθάκι, το οποίο είχε μεγάλο ταλέντο στα ανέκδοτα και ανέβαζε ολόκληρες παραστάσεις, στις οποίες το ακροατήριο ξεκαρδιζόταν.
"Καλό μου κολοκυθάκι, είναι κακό που μόνο εγώ γελάω με τα αστεία μου;", το ρώτησε πριν μπει στο θέμα.
"Εξαρτάται από το αστείο!", του είπε αυτό χαμογελώντας. Έπειτα ζήτησε να του πει μερικά από τα αστεία που είχε σκεφτεί, για να δει αν έφερναν όντως γέλιο.
Και έτσι το κουμκουάτ έβγαλε ένα μεγάλο τετράδιο στο οποίο τα είχε σημειωμένα, και άρχισε να του τα λέει ένα - ένα. Λίγη ώρα αργότερα, και το κολοκυθάκι που είχε μεγάλη εμπειρία από αυτά, κατάλαβε την πραγματική αιτία. "Όταν γελάς πριν το ακροατήριο, είναι σαν να προσπαθείς να τους εξαναγκάσεις το γέλιο", του είπε.
Έπειτα του ζήτησε να προβάρει όλα του τα αστεία στο σπίτι, ώστε να του περάσει το γέλιο πριν την παράσταση. "Στην τελική, αν δεις πως πας να γελάσεις πριν το κοινό, μπορείς απλά να τους ζητήσεις συγγνώμη", του είπε, και με αυτά τα λόγια του ευχήθηκε την επόμενη φορά που πει αστεία μπροστά σε κοινό να τους κάνει όλους να κλάψουν απ' τα γέλια.
Έτσι και έγινε. Την αμέσως επόμενη μέρα το κουμκουάτ κάλεσε όλα τα φρούτα και λαχανικά του κήπου για να τους πει αστεία. Αυτά ενθουσιασμένα κάθισαν στις καρέκλες τους και περίμεναν το πρώτο αστείο. Συνηθισμένο όμως όπως ήταν το κουμκουάτ να γελάει με τα αστεία του, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρώτη φράση και πήγε να ξεσπάσει σε γέλια.
"Προσπαθώ να μην γελάω με τα αστεία μου, αλλά όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να μην γελάσει κανείς με την περίπτωσή μου!", τους είπε το κουμκουάτ για να δικαιολογηθεί, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά ξεκαρδίστηκαν μόλις το άκουσαν. Με πρώτο το κολοκυθάκι άρχισαν να το χειροκροτούν και να του φωνάζουν από κάτω: "Πες μας κι άλλα, πες μας κι άλλα!".
Και έτσι το καλό μας κουμκουάτ έδωσε τον καλύτερό του εαυτό ώστε να αφήσει πρώτο το κοινό να γελάσει με τα αστεία που έλεγε. Τα κατάφερε τόσο περίφημα που η παράσταση έμεινε αξέχαστη σε όλα τα φρούτα και λαχανικά, αφού γέλασαν με την καρδιά τους. Αλλά και σε κάθε παράσταση που έδινε από κει και έπειτα, φρόντιζε ώστε τα αστεία πρώτα να προκαλούν γέλιο στο κοινό και μετά στο ίδιο.
Φήμες λένε πως χρόνια ολόκληρα αργότερα το κουμκουάτ γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία στην κωμωδία που πήρε δικιά του εκπομπή στην τηλεόραση.