ΈΝΑ ΦΙΓΓΙ κάποτε σε ένα μανάβικο ντρεπόταν πολύ για το όνομά του, τόσο που απέφευγε να το πολυαναφέρει μπροστά στα άλλα φρούτα και λαχανικά του μανάβικου, πιστεύοντας πως θα το κορόιδευαν για την ταπεινή του καταγωγή.
Ώσπου μια μέρα, έτυχε η ντομάτα δασκάλα αγγλικών να του πει πως στην Αγγλία είναι γνωστό ως "Κράνμπερι". Μόλις το άκουσε, το καλό μας φίγγι πέταξε από τη χαρά του. "Έτσι θέλω να με λέτε από δω και πέρα", είπε στα άλλα φρούτα και λαχανικά, και από εκείνη τη στιγμή τους ζήτησε να... ξεχάσουν το φίγγι και να του απευθύνονται μόνο με το ξενικό του όνομα.
Αυτά πάλι, χατήρι δεν του χάλασαν. Το κακό όμως παράγινε, όταν μέσα στις επόμενες ημέρες το φίγγι άρχισε να ντύνεται εξίσου ξενικά, και να αναφέρει συνέχεια πως τάχα είχε συγγενείς στο εξωτερικό, δείχνοντάς τους φωτογραφίες απ' το βιβλίο Αγγλικών που έδειχναν άλλα κράνμπερι στην Αγγλία και στον Καναδά.
Έτσι κι αυτά σε πείσμα, σκέφτηκαν να ρωτήσουν τη σοφή κουκουβάγια. "Το σωστό του όνομα είναι... Βακκίνιον το Οξύκοκον", τους είπε αυτή με στόμφο. "Αφού έτσι το είπαν πρώτοι οι Αρχαίοι Έλληνες", και αυτά έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ύστερα έτρεξαν να ενημερώσουν τον φίλο τους για το ποιό ήταν το σωστό του όνομα.
Αυτός πάλι, μπερδεύτηκε χειρότερα. Μόλις άκουσε όμως ότι είχε ένα τόσο μεγαλοπρεπές όνομα, ενθουσιάστηκε και έψαξε σε εγκυκλοπαίδειες για να το επιβεβαιώσει. Μόλις συνειδητοποίησε πως η κουκουβάγια είχε δίκιο, ντύθηκε αρχαίος Έλληνας, φορώντας χλαμύδα και σανδάλια, και εμφανίστηκε μπροστά στα άλλα φρούτα και λαχανικά για να υπερηφανευτεί.
"Το Κράνμπερι τι απέγινε;", το ρώτησαν αυτά και λύθηκαν στα γέλια μόλις τον είδαν. "Μωρέ μήπως να λέμε Φίγγι όπως παλιά για να μη μπερδευόμαστε;", συμπλήρωσαν και αυτός έγινε κατακόκκινος από ντροπή.
Από τότε πήρε το μάθημά του, πως το όνομά μας το έχουμε για να μας αναγνωρίζουν και όχι για να εντυπωσιάζουμε, και έκτοτε απαντάει και σε όλα τα ονόματα με το οποίο το αποκαλούν ανά την υφήλιο.
