ΜΙΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ κάποτε σε ένα ωδείο ζήλευε πολύ την ξαδέλφη της, την ηλεκτρική. «Αν είναι ποτέ δυνατόν αυτή η ατάλαντη να ακούγεται πιο δυνατά από μένα», έλεγε και ξανάλεγε κάθε φορά που άκουγε τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας στις πρόβες, και βούλωνε τα αυτιά της.
Αυτή πάλι θεωρούσε πως είχε περισσότερο ταλέντο, και ένιωθε αδικημένη που η ηλεκτρική κιθάρα χρησιμοποιούσε καλώδια, ενισχυτές και ηχεία για να ακούγεται πιο δυνατά. Έτσι λοιπόν, άρχισε να περιεργάζεται τρόπους για να την ξεπεράσει. Αφού διάβασε πάρα πολλά περιοδικά και βιβλία μουσικής κατέληξε στο συμπέρασμα πως για τον ήχο της ευθύνονταν οι χορδές της, τις οποίες δεν χτυπούσε αρκετά δυνατά.
«Ίσως λοιπόν αν πάρω μια πιο σκληρή και μυτερή πένα, θα το καταφέρω», είπε πεισμωμένη. Έτσι λοιπόν, άρχισε να ψάχνει τα καταστήματα με μουσικά είδη για να βρει την κατάλληλη πένα που θα την έκανε να ακουστεί πιο δυνατά και καθαρά κι από την ηλεκτρική. Είδε διάφορες από αυτές, λεπτές, παχιές, πλαστικές και μεταλλικές αλλά και όλων των χρωμάτων. Αφού τις περιεργάστηκε καλά καλά, κατέληξε στην πιο σκληρή που μπορούσε να βρει.
Την επόμενη μέρα στο ωδείο, περίμενε υπομονετικά μέχρι να έρθει η σειρά της, μετά την ηλεκτρική κιθάρα. «Τώρα θα σας παρουσιάσω κάτι διαφορετικό», είπε μόλις ανέβηκε στην σκηνή. Τα άλλα μουσικά όργανα την κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα, γεμάτα περιέργεια και ανυπομονησία για το τι θα τους παρουσίαζε.
Αυτή ακούμπησε την πένα πάνω στις χορδές της, και άρχισε να την χτυπάει με πολύ δύναμη. Ο ήχος βγήκε όντως δυνατός και καθαρός και πολύ διαφορετικός σε σχέση με τις άλλες φορές, όμως δεν ήταν τόσο δυνατός ώστε να συγκριθεί με αυτόν της ηλεκτρικής κιθάρας. «Θα πρέπει να ξεπεράσω τον εαυτό μου», είπε, και χτύπησε την πένα πάνω στις χορδές της ξανά, με ακόμη περισσότερη δύναμη. Το κατάφερε.
Τα άλλα μουσικά όργανα εντυπωσιάστηκαν από τον ήχο της, και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Η ηλεκτρική κιθάρα σε μια γωνία έμεινε να την κοιτάει απορημένη, προσπαθώντας να καταλάβει ως που μπορούσε να φτάσει. Έτσι κι αυτή συνέχισε να βαράει την πένα πάνω στις χορδές της. Όλα έδειχναν να πηγαίνουν περίφημα ώσπου... η πρώτη χορδή χάλασε, και η καλή μας η κιθάρα τρόμαξε.
«Δεν είναι τίποτα, συνεχίζουμε κανονικά», είπε στα άλλα μουσικά όργανα. Έτσι λοιπόν, συνέχισε να κοπανάει την πένα στις άλλες χορδές της. Της αρκούσε που ακούγονταν πιο δυνατά από την ηλεκτρική κιθάρα, και όλοι πλέον την κοιτούσαν και θαύμαζαν. Ώσπου στο τελευταίο χτύπημα χάλασε όλες τις χορδές της μονομιάς, και από την τρομάρα της έβαλε τα κλάματα.
Τα άλλα μουσικά όργανα έτρεξαν πάνω στην σκηνή να την παρηγορήσουν. «Αν δεν ζήλευες τόσο δεν θα τα πάθαινες αυτά που παθαίνεις», της είπε η ηλεκτρική κιθάρα, η οποία κατάλαβε ότι όλο αυτό γινόταν για εκείνη. Αυτή πάλι κάθισε στην γωνία της κλαμένη μέχρι να της περάσει η στενοχώρια.
Τα άλλα μουσικά όργανα το ένα μετά το άλλο την καθησύχασαν και της εξήγησαν ότι το κάθε μουσικό όργανο έχει το δικό του ταλέντο, και πως δεν χρειάζονταν να κάνει τέτοια φασαρία για να ακουστεί. Για να την παρηγορήσουν μάλιστα, με πρώτη την ηλεκτρική κιθάρα, της αγόρασαν καινούριες χορδές, καθώς και μια απαλή πένα με την οποία έκτοτε έδωσε τις καλύτερες παραστάσεις.
