EΝΑ ΡΟΔΑΚΙΝΟ κάποτε αγαπούσε πολύ το καλοκαίρι και την θάλασσα. «Είναι η αγαπημένη μου εποχή γιατί είμαι ξέγνοιαστος και δεν έχω διάβασμα», έλεγε και ξανάλεγε, και σε κάθε ευκαιρία πήγαινε στην παραλία για μπάνιο. Και έτσι οι μέρες του καλοκαιριού περνούσαν, και το ροδάκινο ούτε που ήθελε να ακούσει για σχολείο.
Ώσπου μια μέρα, που όπως όλες τις άλλες πήγε στην παραλία για πρωινό μπάνιο, αντίκρισε ένα θέαμα που το παραξένεψε πολύ: μια παρέα από καρπούζια και πεπόνια είχαν στήσει μια πρόχειρη καλύβα, στην κορυφή της οποίας υπήρχε η επιγραφή «ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΡΦ». Μέσα στην καλύβα είχαν τοποθετήσει λογής λογής σανίδες σέρφινγκ, σε πολλά και διάφορα χρώματα μα και μεγέθη, καθώς και πίνακα με κιμωλία στον οποίο φαινόταν ζωγραφισμένη μια σανίδα και ένα μεγάλο κύμα. Το καλό μας ροδάκινο από την μια ενθουσιάστηκε, από την άλλη παραξενεύτηκε πολύ, αφού δεν ήθελε τίποτα που να του θυμίζει σχολείο.
«Όπως στο σχολείο, έτσι και εδώ μαθαίνουμε πως να χειριζόμαστε την σανίδα», του είπε ένα πεπόνι που είχε κάνει μαθήματα με δάσκαλο, και ήξερε πως να ισορροπεί σε αυτή. Έπειτα και άλλα φρούτα και λαχανικά, το καθένα με την σανίδα του στο ανάλογο μέγεθος, έκλεισαν τα τετράδια στα οποία κρατούσαν σημειώσεις και ξεχύθηκαν στην θάλασσα για να την απολαύσουν.
«Αηδίες...», σιγομουρμούρισε το ροδάκινο, το οποίο ούτε που ήθελε να ακούει για δάσκαλο και μαθήματα. Έπειτα, και αφού σιγούρεψε πως όλοι είχαν πάει στη θάλασσα και δεν το έβλεπε κανένας, πήρε μια σανίδα στα μέτρα του και την έριξε στο νερό. Μόλις την καβάλησε, και όσο ήταν ακόμη στα ρηχά, προσπάθησε να κάνει ισορροπία.
Μόλις λίγη ώρα αργότερα, και αφού με τα πολλά κατάφερε να στεριώσει, πήρε θάρρος και θέλησε να σηκωθεί όρθιο για να κάνει φιγούρες. Για κακή του τύχη όμως, ακριβώς εκείνη την στιγμή ένα μεγάλο κύμα έσκασε πάνω στην σανίδα του, και την ταρακούνησε. Το καλό μας ροδάκινο, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, έπεσε στο νερό για να σωθεί.
«Βοήθεια, σώστε με...!», φώναξε στα άλλα φρούτα και λαχανικά.
«Από την μια δεν θες δάσκαλο να μάθεις, από την άλλη δεν φοράς και μπρατσάκια», του είπε το πεπόνι που του είχε μιλήσει πιο πριν, και με γρήγορες κινήσεις κολύμπησε προς το μέρος του. Έπειτα το βοήθησε να ανεβεί στη σανίδα του, και το έβγαλε στα ρηχά.
Και έτσι, το καλό μας ροδάκινο πήρε το πρώτο του μάθημα χωρίς δάσκαλο. Τις επόμενες φορές, και αφού γράφτηκε στο σχολείο του σερφ, είδε πως τα κατάφερνε τόσο καλά στην σανίδα που άρχισε να διδάσκει άλλους.
