EΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ κάποτε αγαπούσε πολύ το μπάσκετ. Περνούσε ώρες ατελείωτες στην αλάνα, όπου προπονούταν στο αγαπημένο του άθλημα παρέα με τους φίλους του: ένα αγγούρι, μια μπανάνα, και ένα κολοκύθι. Όσο κι αν το προσπαθούσε ωστόσο δεν κατάφερνε ποτέ να τους νικήσει, αφού το περνούσαν κατά πολύ σε ύψος και του έκλεβαν την μπάλα κάθε φορά που έριχνε από μακριά.
"Εγώ δεν είμαι όσο ψηλό όσο το αγγούρι, η μπανάνα ή το κολοκύθι, γι' αυτό και μου παίρνουν την μπάλα μέσα απ'τα χέρια", έλεγε κάθε φορά που έχανε. "Είναι άδικο".
Ώσπου μια μέρα που έπαιζε μόνο του με την μπάλα του μπάσκετ, ένα πεπόνι που καιρό τώρα το παρακολουθούσε πήρε το θάρρος και τον πλησίασε. "Έχεις πολύ ταλέντο", του είπε, "αλλά αν θέλεις να νικήσεις αντίπαλους ψηλότερους από εσένα, όπως το αγγούρι, την μπανάνα και το πεπόνι, θα πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο".
"Έχεις δίκιο", του απάντησε το πορτοκάλι. "Τα πράγματα όμως θα ήταν πολύ πιο δίκαια για μένα αν ήμουνα ψηλό σαν κι αυτούς".
"Μόλις μάθεις τι είναι κάρφωμα, θα δεις πως στην πραγματικότητα το άδικο είναι για αυτούς", του απάντησε το πεπόνι. Έπειτα πήρε την μπάλα, έριξε ένα σάλτο και αφού κρεμάστηκε από το διχτάκι της μπασκέτας, έβαλε καλάθι. Το πορτοκάλι τόσο εντυπωσιάστηκε, που κατευθείαν έκανε το ίδιο. Όμως καθώς βρισκόταν στον αέρα η μπάλα του φάνηκε τόσο βαριά που δεν κατάφερε ούτε το διχτάκι να ακουμπήσει. Σωριάστηκε στο έδαφος και έβαλε τα κλάματα από το πέσιμο.
"Ούτε την μπασκέτα δεν κατάφερα να φτάσω", είπε, και με αυτά τα λόγια πήγε και κάθισε απογοητευμένο στην εξέδρα. Τότε το πεπόνι το πλησίασε για ακόμη μια φορά και του είπε: "Πρώτα θα μάθεις να πέφτεις, έπειτα να σηκώνεσαι, και στο τέλος πως να φτάνεις ψηλά."
Και με αυτά τα λόγια το πήρε από το χέρι και τον ξαναπήγε μέχρι την μπασκέτα. Πρώτα το έμαθε να πέφτει και να σηκώνεται, έπειτα να πηδάει ψηλά με σβέλτες κινήσεις, και στο τέλος πως να φτάνει το διχτάκι και να βάζει καλάθι. Το πορτοκάλι τα έκανε όλα τόσες πολλές φορές που έχασε το μέτρημα. Στο τέλος έμαθε να κινείται στο γήπεδο και να καρφώνει με τέτοια ταχύτητα που το πεπόνι με δυσκολία το προλάβαινε.
"Μπράβο, είσαι πολύ δυνατός παίχτης!", του είπε, και μόλις έπεσε το σκοτάδι το αποχαιρέτησε. Την επόμενη μέρα που το πορτοκάλι συνάντησε το αγγούρι, την μπανάνα και το κολοκύθι στην αλάνα για αγώνα μπάσκετ, έδωσε ρεσιτάλ: έτρεχε πίσω από την μπάλα, την έβαζε καλάθι και την ξαναμάζευε από κάτω με τέτοια ταχύτητα που οι άλλοι τρεις ούτε που το προλάβαιναν. Στο τέλος λαχάνιασαν και τα παράτησαν, ενώ αυτό συνέχισε να τρέχει.
"Είναι άδικο για μας!", του είπαν. "Επειδή είσαι μικρόσωμο, είσαι πολύ πιο γρήγορο από εμάς και δεν σε προλαβαίνουμε". Τόσο εντυπωσιάστηκαν μάλιστα από την σβελτάδα του που του ζήτησαν να τους κάνει μάθημα.
Φήμες λένε ότι όταν μεγάλωσε, το πορτοκάλι έγινε ξακουστός μπασκετμπολίστας του NBA.
