EΝΑ ΛΑΙΜ κάποτε σε έναν κήπο θεωρούσε τον εαυτό του ανώτερο από τα κίτρινα λεμόνια. "Το πράσινο χρώμα μου είναι δείγμα της αρχοντικής μου καταγωγής", έλεγε και ξανάλεγε, και περιφρονούσε τα άλλα φρούτα και λαχανικά. Αυτά πάλι, δεκάρα τσακιστή δεν έδιναν για όσα έλεγε, και προσπαθούσαν να το αποφεύγουν, αφού το θεωρούσαν φαντασμένο.
Έτσι κι αυτό μια μέρα, για να αποδείξει στους άλλους την ανωτερότητά του, σκέφτηκε να ντυθεί βασιλιάς. Πήγε λοιπόν και αγόρασε ένα χρυσαφί στέμμα από ένα παιχνιδάδικο, το οποίο φόρεσε και άρχισε να τριγυρνάει στον κήπο ώστε να το προσέξουν.
"Δεν είσαι βασιλιάς, γιατί δεν έχεις γκρίζα μαλλιά", του είπε ένα λεμόνι, και έδειξε κάτω από το στέμμα. Το λάιμ χλώμιασε μόλις το άκουσε, αλλά συμφώνησε. "Δίκιο έχει...", σιγομουρμούρισε και έτρεξε πάλι πίσω στο παιχνιδάδικο.
Εκεί, αφού έψαξε πολύ, βρήκε μια γκρίζα περούκα που είχε ξεμείνει από το καρναβάλι. Την φόρεσε, και γύρισε πίσω στον κήπο, όπου έφερε βόλτες ανάμεσα στα άλλα φρούτα και λαχανικά.
"Δεν είσαι βασιλιάς, γιατί δεν φοράς κόκκινο χιτώνα", του είπε ένα άλλο λεμόνι. Το λάιμ για ακόμη μια φορά σιγομουρμούρισε: "Δίκιο έχει... οι βασιλιάδες φορούν κόκκινο χιτώνα! Μα πως μου ξέφυγε". Και με αυτά τα λόγια έτρεξε πάλι πίσω στο παιχνιδάδικο. Αφού έψαξε καλά, βρήκε πάλι έναν κόκκινο χιτώνα από μια στολή που είχε ξεμείνει από το καρναβάλι.
"Τώρα σίγουρα θα καταλάβουν πως είμαι βασιλιάς τους!", είπε, και φορώντας το στέμμα, την περούκα και τον χιτώνα επέστρεψε στον κήπο. Τότε ανέβηκε σε μια εξέδρα για να βγάλει λόγο.
"Σίγουρα θα αναγνωρίσετε τον βασιλιά σας από το χρυσό του στέμμα, τα γκρίζα του μαλλιά και τον κόκκινο χιτώνα!", είπε δυνατά μπροστά στα άλλα φρούτα και λαχανικά, γεμάτο έπαρση και ψωροπερηφάνεια.
"Και από το πράσινο της ζήλιας του!", αναφώνησαν όλα τα κίτρινα λεμόνια που είχαν μαζευτεί κάτω από την εξέδρα, και έπειτα λύθηκαν στα γέλια. Το φαντασμένο λάιμ πάλι, τόσο ντράπηκε που από πράσινο έγινε κατακόκκινο.
"Και το κόκκινο σας πάει εξίσου Μεγαλειότατε!", του φώναξαν πάλι αυτά από κάτω, βλέποντάς το να έχει αλλάξει χρώμα. Αυτό πάλι, πάνω στα νεύρα του πέταξε το στέμμα και τον χιτώνα κάτω. Μόλις τα μάζεψαν και είδαν πως επρόκειτο για καρναβαλικά είδη, τα λεμόνια γέλασαν με όλη τους την καρδιά.
Και το λάιμ; Κατάλαβε πως όταν θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους περισσότερο σε περνάνε για καρνάβαλο παρά για βασιλιά.
