Τα πολύ παλιά τα χρόνια, στην κορυφή ενός βράχου κοντά στην Νεμέα στην Κόρινθο κάποτε καθόταν μια κατσίκα, την οποία πήρε με το μάτι του ένα λιοντάρι που περνούσε από εκεί.
Το λιοντάρι της είπε: "Αγαπητή μου γειτόνισσα, προτιμάς αυτό τον σκληρό και απόκρημνο βράχο στον οποίο κάθεσαι αντί για την άνεση του απαλού χορταριού; Αν κατέβεις, στα πόδια σου θα έχεις λογής λογής όμορφα λουλούδια και την δροσιά τους."
"Με υποχρεώνεις, αφέντη", απάντησε η κατσίκα. "Ίσως και να το λες για το καλό μου, αλλά έχω πολύ κακούς γείτονες τους οποίους δεν εμπιστεύομαι. Κι απ' τους οποίους ο βράχος με προστατεύει, αφού κανένας δεν μπορεί να τον σκαρφαλώσει όπως εγώ, κανένας, μα ούτε και ο βασιλιάς των ζώων".
Και κάπως έτσι, η κατσίκα σώθηκε από το πονηρό λιοντάρι.