EΝΑ ΣΚΟΡΔΟ κάποτε είχε μεγάλο πρόβλημα με την ιδιαίτερη μυρωδιά του. Τα άλλα φρούτα και λαχανικά στον κήπο το απέφευγαν, αφού μύριζε πάρα πολύ έντονα και δεν άντεχαν δίπλα του ούτε για μισό λεπτό. «Κανένας δεν με θέλει», έλεγε αυτό, και έτσι οι μέρες περνούσαν και έμενε μόνο και παραπονεμένο. Παρέα έκανε μόνο με το κουνουπίδι, που και αυτό είχε πολύ έντονο άρωμα και δεν το πλησίαζε κανένας.
Το κακό παράγινε όταν μια μέρα τα άλλα φρούτα και λαχανικά στον κήπο αποφάσισαν να κάνουν πάρτυ και δεν τους κάλεσαν. Μόλις το σκόρδο το έμαθε, κόντεψε να σκάσει από το κακό του. «Μα καλά, τόσο άσχημα μυρίζω;», αναρωτήθηκε.
«Ίσως αν ψεκαζόμασταν με κάποιο άρωμα, δεν θα είχαν πρόβλημα να πάμε», του είπε το κουνουπίδι, στενοχωρημένο που και αυτό δεν είχε λάβει πρόσκληση για το πάρτυ. Έτσι λοιπόν, οι δυο τους άρχισαν να ψάχνουν τα καταστήματα για να βρουν κατάλληλο άρωμα να ψεκαστούν ώστε να μυρίζουν λιγότερο. Με τα πολλά, βρήκαν ένα κατάστημα που είχε όλων των ειδών τα αρώματα.
«Σας προτείνω αυτό το υπέροχο άρωμα σάπιου μήλου και βανίλιας», τους είπε μια παπαρούνα που δούλευε εκεί ως πωλήτρια, έπειτα τους ψέκασε στο χέρι για να το μυρίσουν. Αυτά πάλι, όσο κι αν δεν τους άρεσε, το αγόρασαν όσο όσο και ψεκάστηκαν απ’ την κορυφή ως τα νύχια.
Μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκαν στο πάρτυ, όπου τα φρούτα και λαχανικά είχαν ήδη αρχίσει να διασκεδάζουν με πολύ κέφι. Μόλις τους είδαν όμως, σάστισαν, και έκαναν να κλείσουν τις μύτες τους. Παραξενεύτηκαν όμως πολύ, αφού στα ρουθούνια τους δεν έφτασε η γνώριμη μυρωδιά του σκόρδου, αλλά μια άλλη, πολύ πιο ιδιαίτερη και ασυνήθιστη.
«Μυρίζει... σάπιο μήλο!», αναφώνησε ένα μανταρίνι, το οποίο ήταν πολύ εκπαιδευμένο στο να αναγνωρίζει μυρωδιές από σάπια φρούτα. Σύντομα όλοι στο πάρτυ, από το πιο ξινό λεμόνι μέχρι την πιο γλυκιά φράουλα, κατάλαβαν τι είχε συμβεί και ξέσπασαν σε γέλια. Όμως τότε, για κακή τους τύχη, εμφανίστηκε από το πουθενά μια ομάδα λαγών, οι οποίοι έτρεξαν προς το μέρος των φρούτων και των λαχανικών για να τα κατασπαράξουν. Αυτά κρύφτηκαν όπως όπως, πίσω από δέντρα και πέτρες. Το μόνο που δεν κρύφτηκε ήταν το σκόρδο, το οποίο είχε θυμώσει και ντραπεί τόσο που έκρυβε το πρόσωπό του για να μην βλέπει.
«Το σκόρδο κινδυνεύει!», αναφώνησαν τρομαγμένα τα άλλα φρούτα και λαχανικά, βλέποντας τους λαγούς να τρέχουν προς το μέρος του για να το φάνε. Αυτό πάλι, είχε θυμώσει τόσο, που έσκασε από το κακό του, προκαλώντας μεγάλη έκρηξη. Τόσο άσχημη ήταν η μυρωδιά που βγήκε από μέσα του που οι λαγοί ζαλίστηκαν, και έτρεξαν άρον άρον πίσω στα κλουβιά τους.
«Σωθήκαμε... το σκόρδο μας έσωσε, και έσωσε και τον εαυτό του!», φώναξαν τα άλλα φρούτα και λαχανικά, και βγήκαν από τις κρυψώνες τους. Έπειτα, αφού ζήτησαν συγγνώμη από το σκόρδο που γέλασαν μαζί του, του έδωσαν τιμητικό μετάλλιο και το ανακήρυξαν μεγάλο ήρωα του κήπου.
Από τότε, και κάθε φορά που παρουσιάζεται κάποιος κίνδυνος στον κήπο, στέλνουν το σκόρδο να τους υπερασπιστεί με την έντονη μυρωδιά του.
