EΝΑ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ κάποτε ήθελε να μάθει ξένες γλώσσες. «Ωραία τα ελληνικά, αλλά δεν είναι πολύ χρήσιμα για ταξίδια στο εξωτερικό», σκέφτηκε και άρχισε να αναρωτιέται ποια ξένη γλώσσα θα ήταν η πιο χρήσιμη να μάθει. Έτσι λοιπόν, άρχισε να ρωτάει τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου για να πάρει γνώμες.
«Σου προτείνω τα Γαλλικά, που είναι η γλώσσα του πολιτισμού. Είναι πολύ ρομαντική γλώσσα.», του είπε ένα αγριοκέρασο που ταξίδευε συχνά στο Παρίσι. Έπειτα του έδειξε μια φωτογραφία με τον πύργο του Άιφελ, και του είπε ένα τραγούδι στα Γαλλικά.
«Εγώ θα έλεγα να μάθεις τα Γερμανικά που είναι η γλώσσα του εμπορίου. Όλοι στην Ευρώπη πλέον τα μιλάνε.», του είπε ένα μήλο, το οποίο είχε ζήσει χρόνια στο Μόναχο, και θαύμαζε πολύ τον γερμανικό πολιτισμό. Έπειτα του έδωσε μια κάρτα με ευχές στα Γερμανικά.
«Ωραία τα Γερμανικά, αλλά κάπως δύσκολη και βαριά γλώσσα. Εγώ πάλι θα σου πρότεινα να μάθεις Ιταλικά που είναι πιο όμορφα και τραγουδιστά», του είπε μια ελιά, η οποία αγαπούσε πολύ την γειτονική μας χώρα, την Ιταλία, και τις ομορφιές της που θύμιζαν πολύ Ελλάδα.
«Τα Ισπανικά πάλι τα μιλάνε σε περισσότερες χώρες από τα Ιταλικά και μοιάζουν πολύ», του είπε ένα ρόδι με καταγωγή την Γρανάδα της Ισπανίας, και του έδειξε φωτογραφίες από εξωτικά του ταξίδια του στο Περού, την Βολιβία και το Μεξικό.
«Αν είναι έτσι, καλύτερα να μάθεις Αγγλικά που τα μιλάνε παντού», του είπε ένα μπλούμπερι με καταγωγή το Λονδίνο, και του έδειξε φωτογραφίες του από επίσκεψη στο Big Ben και τα ανάκτορα του Buckingham.
Έπειτα ο καθένας τους είπε ένα τραγούδι στην γλώσσα που είχαν προτείνει.
«Μου φαίνονται όλα κινέζικα», αναφώνησε το Μανταρίνι, το οποίο είχε μπερδευτεί πολύ απ’ όλα αυτά και δεν του φαινόταν τίποτα καλύτερο απ’ όλα τα άλλα. Τότε μια Πιτάγια, με καταγωγή το μακρινό Πεκίνο, του είπε: «Τότε καλύτερα να μάθεις Κινέζικα, που είναι η πιο δύσκολη γλώσσα απ’ όλες. Αν το καταφέρεις, μετά θα σου είναι πανεύκολο να μάθεις όποια άλλη γλώσσα θες».
Και έτσι, το καλό μας μανταρίνι αποφάσισε να μάθει Κινέζικα.
