EΝΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙ κάποτε σε ένα μανάβικο αγαπούσε πολύ τα βιντεοπαιχνίδια. Ενώ τα άλλα φρούτα και λαχανικά του μανάβικου έπαιζαν έξω στη φύση ανέμελα, αυτό περνούσε ώρες ατελείωτες μπροστά από μια οθόνη και με ένα χειριστήριο στο χέρι μέχρι αργά τη νύχτα. Άλλες φορές πάλι, ξυπνούσε πρωί πρωί για να προλάβει να έχει περισσότερο χρόνο μέσα στην μέρα για το παιχνίδι του.
"Μου αρέσει γιατί μπορώ να ταξιδεύω σε κόσμους που ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν", έλεγε στα άλλα φρούτα και λαχανικά, τα οποία καταλάβαιναν την αγάπη του για τα βιντεοπαιχνίδια, αλλά δεν είχαν τον ίδιο ενθουσιασμό και πίστευαν πως έτσι θα ένιωθε μοναξιά. Κι έτσι οι μέρες κυλούσαν, και το μανιτάρι είχε μάθει όλα τα μυστικά από τα βιντεοπαιχνίδια του απ' έξω κι ανακατωτά, και δεν έλεγε να ξεκολλήσει.
Ώσπου μια ωραία μέρα, η βιντεοκονσόλα χάλασε. Και χωρίς αυτή η οθόνη δεν έχει παρά μόνο ένα μεγάλο μαύρο κενό. Το καλό μας μανιτάρι έμεινε να πατάει με δύναμη τα κουμπιά από το χειριστήριο, ελπίζοντας πως κάποιο θαύμα θα γινόταν και θα γυρνούσε πίσω στα βιντεοπαιχνίδια του. Μάταια όμως, αφού και κανένα άλλο από τα φρούτα και λαχανικά δεν κατάφερε να την επισκευάσει.
"Ευκαιρία να ανακαλύψεις τι άλλο σου αρέσει σαν δραστηριότητα", του είπε η μπανάνα, η οποία στον ελεύθερό της χρόνο έκανε μπαλέτο για να ξεχάσει τα προβλήματά της.
Το μανιτάρι προβληματίστηκε πολύ. Αφού λοιπόν το πήρε απόφαση πως δεν θα έβρισκε λύση σύντομα, άρχισε να ρωτάει τα άλλα φρούτα και λαχανικά με τι τους άρεσε να ασχολούνται.
"Εμένα μου αρέσει το τρέξιμο", του είπε ο Λίνος το λάχανο, ο οποίος συχνά έπαιρνε μέρος και σε διαγωνισμούς. Και έτσι οι δυο τους έτρεξαν τον γύρο του κήπου, για να δοκιμάσουν την σβελτάδα και τις αντοχές τους.
"Κι εμένα η γυμναστική", του είπε το ραδίκι, το οποίο περνούσε ώρες ατελείωτες κάνοντας μονόζυγο. Έπειτα πήγαν στο γυμναστήριο, και προπονήθηκαν παρέα στο λάστιχο και τα βάρη.
"Τίποτα από αυτά δεν με ταξίδεψε σε κόσμους φανταστικούς", είπε το μανιτάρι απογοητευμένο, και κουρασμένο από την προσπάθεια. "Δεν είναι αυτά για μένα...".
Τότε ο μαϊντανός, ξακουστός ηθοποιός με μεγάλη εμπειρία στο θέατρο, του πρότεινε να συμμετάσχει στην νέα του θεατρική παράσταση. "Μαζί θα ταξιδέψουμε", του είπε, και του πρότεινε να ανεβάσουν παρέα τον Μικρό Πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Και πράγματι, μέσα από πολύωρες πρόβες ταξίδεψαν στους φανταστικούς κόσμους που είχε χτίσει ο συγγραφέας στο μυαλό του. Έκλαψαν, γέλασαν αλλά και ίδρωσαν μέχρι να τελειοποιήσουν τους ρόλους τους, οι δυο τους αλλά και μαζί με τα άλλα φρούτα και λαχανικά που θα συμμετείχαν στην παράσταση.
"Ταξίδεψα μαζί σας, αλλά δεν ένιωσα καθόλου μόνος, όπως στα βιντεοπαιχνίδια...", είπε το μανιτάρι λίγο πριν την παράσταση. Στο τέλος της, και αφού έδωσαν όλοι μαζί ρεσιτάλ, πήραν ένα μεγάλο χειροκρότημα από τα φρούτα και λαχανικά του κήπου που είχαν έρθει να τους δουν.
"Το θέατρο με κέρδισε", παραδέχθηκε το μανιτάρι, και από τότε αποφάσισε να μην ασχοληθεί άλλο με τα βιντεοπαιχνίδια. Γέλασε δε μάλιστα πολύ, μόλις κατάλαβε πως η βιντεοκονσόλα δεν είχε χαλάσει στην πραγματικότητα, αλλά της είχαν τραβήξει τα άλλα φρούτα και λαχανικά το καλώδιο του ρεύματος για να βοηθήσουν τον φίλο τους να βρει αυτό που πραγματικά αγαπάει.
