ΕΝΑ ΜΥΡΤΙΛΟ ΚΑΠΟΤΕ σε ένα μανάβικο είχε βαρεθεί να βλέπει όλη μέρα τηλεόραση, αφού θεωρούσε πως έδειχνε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.
Έτσι μια ωραία μέρα του καλοκαιριού, ο μαϊντανός ο οποίος αγαπούσε πολύ το δράμα, το έπεισε να πάνε μαζί για να παρακολουθήσουν μια αρχαία τραγωδία, την οποία ανέβαζε ένας θίασος από ντομάτες στο κοντινό αρχαίο θέατρο.
Το μύρτιλο όχι μόνο δέχθηκε, αλλά εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την υπόθεση του έργου που σε όλη τη διάρκεια της παράστασης έκλαιγε. Στο τέλος μάλιστα πήγε στα καμαρίνια για να δώσει συγχαρητήρια στις ντομάτες αλλά και σε όλη τη διαδρομή του γυρισμού δεν σταματούσε να αναλύει το έργο και να λέει στον μαϊντανό πόσο είχε συγκινηθεί με τη δραματική ερμηνεία των ντοματών.
"Αν σου άρεσε τόσο γιατί δεν ανεβάζουμε την ίδια παράσταση μαζί;", του πρότεινε αυτός καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, ο οποίος στον ελεύθερό του χρόνο ασχολούνταν με την υποκριτική. Το μύρτιλο ξετρελάθηκε μόλις το άκουσε και δέχθηκε κατευθείαν.
Έτσι οι δυο τους έστησαν μια πρόχειρη θεατρική σκηνή έξω από το μανάβικο και άρχισαν να κάνουν πρόβες με τις ώρες. Αφού μελέτησαν το κείμενο τη αρχαίας τραγωδίας αρκετά ώστε να το καταλάβουν και βρήκαν κατάλληλα σκηνικά, μοίρασαν αναμεταξύ τους τους ρόλους και άρχισαν να υποκρίνονται τα λόγια. Όταν όμως ήρθε η ώρα να συγκινηθούν και να δακρύσουν, ούτε το μύρτιλο μα ούτε και ο μαϊντανός κατάφεραν να κάνουν δάκρυ να κυλήσει απ' τα μάτια τους.
"Χωρίς κλάμα, τραγωδία δεν ανεβαίνει!", είπε απογοητευμένος ο μαϊντανός όταν κάποια στιγμή απόειδε. Έτσι με τα πολλά σκέφτηκαν να τα παρατήσουν και να ανεβάσουν κάποιο άλλο έργο. Τα νέα όμως είχαν ήδη μαθευτεί στο μανάβικο πως ετοίμαζαν τραγωδία, και έτσι πάνω στην ώρα βρέθηκε μπροστά τους ένα κρεμμύδι που έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις πρόβες τους, και το μύρτιλο σκέφτηκε πως ίσως θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμο.
Έτσι λοιπόν του έδωσαν τον τρίτο ρόλο και του ζήτησαν να ανεβαίνει στη σκηνή κάθε φορά που θα χρειαζόταν ώστε να το αγκαλιάζουν και να κλαίνε. Έτσι και έγινε, και οι πρόβες κύλησαν με μεγάλη ευκολία, αφού κάθε φορά που ήθελαν να κάνουν δάκρυ να κυλήσει απ' τα μάτια τους, το κρεμμύδι βρισκόταν εκεί. Αφού πρόβαραν το έργο αρκετά, έβγαλαν ανακοίνωση στο μανάβικο και προσκάλεσαν τα άλλα φρούτα και λαχανικά να δουν το έργο τους.
Όταν ήρθε λοιπόν η μεγάλη ώρα, τα φρούτα και τα λαχανικά του μανάβικου κάθισαν αναπαυτικά στα καθίσματά τους και περίμεναν. Μετά από λίγο εμφανίστηκαν στη σκηνή το μύρτιλο με τον μαϊντανό, ντυμμένα με αρχαιοελληνικές στολές, μαζί και το κρεμμύδι, το οποίο όσο δεν το χρειάζονταν για να δακρύζουν, καθόταν απλά σε μια γωνιά ώστε να μην φαίνεται στο κοινό.
Μόλις όμως ήρθε η ώρα για την πρώτη δραματική σκηνή και το κρεμμύδι βγήκε μπροστά, δεν έκλαψαν μόνο οι ηθοποιοί αλλά και τα φρούτα και τα λαχανικά του ακροατηρίου. Τόσο δυνατό ήταν μάλιστα το κλάμα που τους προκάλεσε, που ένιωσαν τσούξιμο στα μάτια. Έτσι άλλα από αυτά ζήτησαν να διακοπεί η παράσταση και άλλα σηκώθηκαν να φύγουν, αφού δεν άντεχαν άλλο το κλάμα.
Δίχως άλλο, το μύρτιλο και ο μαϊντανός ζήτησαν από το κρεμμύδι να κατέβει από τη σκηνή ώστε να συνεχιστεί το έργο. Έτσι κι έγινε, όμως προβληματίστηκαν πολύ, αφού χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαν να δακρύσουν στις δραματικές σκηνές. Βλέποντας το κρεμμύδι να απομακρύνεται, τα φρούτα και τα λαχανικά γύρισαν στα καθίσματά τους, όμως στη συνέχεια το έργο άρχισε να τους φαίνεται βαρετό, αφού ούτε το μύρτιλο μα ούτε και ο μαϊντανός έβγαζαν κλάμα πάνω στο σανίδι. Έτσι άρχισαν να χασμουριούνται δυνατά στα καθίσματά τους.
Τότε το μύρτιλο θυμήθηκε την ερμηνεία που είχαν δώσει οι ντομάτες στο έργο πριν λίγες μέρες, και μονομιάς άρχισε να συγκινείται και να δακρύζει. Τα λόγια άρχισαν να του βγαίνουν τόσο δραματικά, που οι θεατές με τη σειρά τους απόρησαν και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Με τη σειρά του ο μαϊντανός, βλέποντας την συγκλονιστική ερμηνεία του μύρτιλου, άρχισε κι αυτός να κλαίει από συγκίνηση καθώς έλεγε τα λόγια του, ώσπου απ' τα πολλά δάκρυα η μπογιά με την οποία είχε βάψει το πρόσωπό του ξέβαψε. Έτσι στο τέλος της παράστασης οι δυο τους εισέπραξαν ένα μεγάλο χειροκρότημα, όχι για τα ψεύτικα δάκρυα που έχυναν στην αρχή του έργου, αλλά για αυτά που βγήκαν βαθιά μέσα από την ψυχή τους την ώρα της παράστασης.
Φήμες λένε πως χρόνια ολόκληρα αργότερα, το μύρτιλο και ο μαϊντανός ανέβασαν την ίδια παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, κερδίζοντας και εκεί επάξια το χειροκρότημα του κοινού για τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους.
