Είναι γνωστή η ιστορία για το πως κατά την διάρκεια των Περσικών Πολέμων, ο βασιλιάς της πόλης των Καρυών στην Λακωνία αποφάσισε να συμμαχήσει με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες. Όταν λοιπόν ο πόλεμος τελείωσε, και για να εξιλεωθεί για αυτή του την προδοσία, αποφάσισε να αφιερώσει τις έξι πανέμορφες κόρες του στην υπηρεσία της Θεάς Αθηνάς. Οι Αθηναίοι δέχθηκαν οι κόρες να παραμείνουν στην Ακρόπολη, ονομάζοντάς τες "Καρυάτιδες", αφού κατάγονταν από τις Καρυές, και τις όρισαν να κατοικούν στο Ερέχθειο δίπλα στον Παρθενώνα.
Ο βασιλιάς επισκέφτηκε λοιπόν την Ακρόπολη, και με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησε τις κόρες του, δίνοντας στην μεγαλύτερη από αυτές αυστηρή εντολή να προσέχει τις άλλες πέντε και ιδιαίτερα την μικρότερη από αυτές. Οι κόρες από τότε πήραν όρκο σιωπής και αφοσιώθηκαν στην υπηρεσία της Θεάς Αθηνάς, η οποία για να τις ευχαριστήσει τις έκανε αθάνατες.
Οι κόρες έζησαν μαζί μια αιωνιότητα, βλέποντας στο πέρασμά τους τον Παρθενώνα και την υπόλοιπη Ακρόπολη να καταστρέφονται, να πυρπολούνται και να καταπατώνται από λογής λογής κατακτητές. Πιστές στον όρκο σιωπής που είχαν δώσει, δεν μπόρεσαν να βγάλουν μιλιά ακόμη και όταν οι Βενετοί ανατίναξαν τον Παρθενώνα ή όταν ο Τούρκος διοικητής μετέτρεψε το σπίτι τους, το Ερέχθειο, σε χαρέμι.
Αιώνες ολόκληρους αργότερα, ένας Σκωτσέζος ευγενής, ο Λόρδος Έλγιν, επισκέφτηκε την Ακρόπολη με σκοπό να αποσπάσει αρχαία έργα τέχνης για την προσωπική του συλλογή. Βλέποντας λοιπόν την ομορφιά των Καρυάτιδων, μαγεύτηκε και θέλησε να τις πάρει μαζί του. Όταν όμως η μικρότερη από αυτές έκανε να αντισταθεί, ένας βρετανός στρατιώτης κατά λάθος την πυροβόλησε και την τραυμάτισε βαριά. Τότε λοιπόν η μεγαλύτερη αδελφή, για να τιμήσει την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα της, έλυσε την σιωπή της και ζήτησε από τον Λόρδο Έλγιν να πάρει ειρηνικά αυτή αντί για την αδελφή της, ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία. Όταν οι αδελφές της την είδαν να φεύγει από την Ακρόπολη θρήνησαν τόσο δυνατά που λέγεται πως το κλάμα τους μπορούσε να ακουστεί ως τα πέρατα της γης.
Από τότε η χαμένη αυτή αδελφή βρίσκεται μόνη της στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο, χωριστά από τις μικρότερες αδελφές της, για να θυμίζει στους Έλληνες πως η ιστορική μνήμη είναι αθάνατη.
