Ένας βασιλιάς είχε κάποτε τρεις γιους τους οποίους αγαπούσε εξίσου, αλλά δεν ήξερε ποιόν να βάλει διάδοχό του, αφού και οι τρεις ήταν μεγάλοι τεμπέληδες. Έτσι, στα τελευταία του χρόνια βρισκόταν σε μεγάλη σύγχυση, και ευχόταν να γινόταν κάτι που να τον απαλλάξει απ' την ευθύνη να διαλέξει.
Όταν κοντοζύγωσε η ώρα να πεθάνει, τους φώναξε στο κρεβάτι του και τους είπε "Καλά μου παιδιά, σκέφτηκα κάτι και θέλω να σας το φανερώσω. Όποιος μου αποδείξει ότι είναι ο πιο τεμπέλης θα πάρει το στέμα μετά από εμένα."
Ο μεγαλύτερος είπε: "Πατέρα, το βασίλειο ανήκει σε μένα, γιατί είμαι τόσο τεμπέλης που κάθε φορά που πέφτω για ύπνο, δεν μπαίνω καν στον κόπο να κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ."
Ο δεύτερος του είπε: "Πατέρα το βασίλειο ανήκει σε μένα, γιατί είμαι τόσο τεμπέλης που όταν κάθομαι κοντά στο τζάκι για να ζεσταθώ, θα προτιμούσα να πάρουν φωτιά τα πόδια μου παρά να κουνηθώ."
Ο τρίτος του είπε: "Πατέρα, το βασίλειο ανήκει σε μένα, γιατί είμαι τόσο τεμπέλης που αν μου δώσεις το στέμμα, βαριέμαι τόσο να κυβερνήσω που θα αφήσω τα αδέλφια μου να κάνουν κουμάντο".
Ο πατέρας του μόλις το άκουσε, του είπε: "Τότε το στέμμα δικαιωματικά σου ανήκει."