EΝΑ ΜΠΡΕΝΤΦΡΟΥΤ κάποτε σε έναν κήπο ήταν πολύ λαίμαργο και αγαπούσε πολύ τις λιχουδιές του φούρνου. "Ζηλεύω πολύ τον φούρναρη που μπορεί να έχει ό,τι λιχουδιά θέλει", έλεγε στα άλλα φρούτα και λαχανικά του μανάβικου και κάθε φορά που το έστελναν στο φούρνο φρόντιζε να αγοράζει από κουλούρια Θεσσαλονίκης και ψωμί για τοστ, μέχρι σταφιδόψωμα, κουλουράκια του καφέ, τσουρέκια και μπαγκέτες γεμιστές με τυρί και αλλαντικά.
"Αφού σου αρέσει τόσο το ψωμί, γιατί δε δοκιμάζεις να φτιάξεις μόνος σου;", του πρότεινε μια μέρα το παστινάκι που ήταν εξίσου λαίμαργο αλλά προτιμούσε τα γλυκά, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά συμφώνησαν. Μαζί και το μπρέντφρουτ, το οποίο σκέφτηκε πως έτσι θα μπορούσε να φτιάξει όση ποσότητα και όποιο είδος ψωμιού ήθελε. "Αν μου βάλετε τα σύνεργα, θα ψήνω και για σας", είπε στα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου, αφού σκέφτηκε πως έτσι θα έφτιαχνε όση ποσότητα ήθελε και θα έφτανε για όλους.
"Σύμφωνοι", είπαν αυτά, και προμηθεύτηκαν όλα τα απαραίτητα υλικά: αλεύρι, νερό και μαγιά για τη ζύμη, καθώς και εργαλεία για την κουζίνα: ένα κόσκινο, έναν πλάστη και πολλές φόρμες ψησίματος για τον φούρνο. Εντυπωσιάστηκαν πολύ μάλιστα μόλις είδαν το μπρέντφρουτ να φοράει ποδιά και να κλείνεται με τις ώρες στην κουζίνα. Όταν ήρθε η ώρα όμως να ζυμώσει το αλεύρι, ένιωθε να κουράζεται πολύ και να ιδρώνει. Έτσι λοιπόν σκέφτηκε να τα παρατήσει.
"Ίσως αν έφτιαχνα μόνο για μένα...", είπε ψιθυριστά και ζύμωσε ακριβώς τόση ποσότητα ώστε να φτάσει μόνο για αυτό. Έπειτα έβαλε τη φόρμα στο φούρνο και πήρε το κόσκινο για να κάνει δήθεν ότι κοσκινίζει το αλεύρι για το επόμενο καρβέλι, χωρίς να προσέξει ότι τα άλλα φρούτα και λαχανικά το παρακολουθούσαν στα κρυφά από την πόρτα της κουζίνας, και άκουσαν τον ψίθυρό του. Τόσο πιο εύκολο του φάνηκε μάλιστα το κοσκίνισμα σε σχέση με το ζύμωμα, που ξεχάστηκε και το ψωμί που είχε βάλει στο φούρνο άρχισε να γίνεται μαύρο. "Το 'καψα!", αναφώνησε καθώς έβγαλε με προσοχή τη φόρμα από το φούρνο.
"Ίσως αν ζύμωνες και για μας, αντί να κοσκινίζεις για να περάσει η ώρα να είχαμε ψωμί να φάμε", του είπαν τα άλλα φρούτα και λαχανικά μπαίνοντας στην κουζίνα, και λύθηκαν στα γέλια. Το μπρέντφρουτ πάλι μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί έγινε κατακόκκινο από ντροπή. Για να επανορθώσει, επισκέφτηκε για μια τελευταία φορά το φούρνο, από τον οποίο προμηθεύτηκε με δικά του χρήματα δέκα μεγάλα καρβέλια φρεσκοψημμένο και τραγανό ψωμί.
Και κάπως έτσι, το καλό μας μπρέντφρουτ πήρε το πρώτο του μάθημα σαν φούρναρης. Χρόνια ολόκληρα αργότερα, και αφού το πήρε απόφαση πως τ' αγαθά αποκτώνται με κόπο, άνοιξε δικό του φούρνο από τον οποίο έβγαλε μια περιουσία.
